اختلال وسواس (OCD) اختلال عصبی و روانی آسیب‌زاست که منجر به رفتارهای تکراری و بیش از حد به منظور کاهش اضطراب می‌شوند. این اختلالات همراه با وسواس فکری و اجباری در انجام رفتارهایی مانند مرتب‌سازی و شستشوهای مکرر گردد که می‌توانند تأثیر زیادی بر عملکرد روزانه، روابط و روان فرد داشته باشند. اختلال وسواس به طور متوسط ۲-۳٪ از جمعیت جهان درگیر آن هستند.
علت اختلال OCD
هرچند، علت دقیق OCD نامعلوم است، اما شواهد وجود دارد که بخش اعظمی از OCD به التهاب مغزی مرتبط است .همچنین اختلالات عصبی دیگری نیز افسردگی، اختلال دو قطبی و بیماری آلزایمر نیز به التهاب مغزی مرتبط شده اند.
شواهد بالینی زیادی به ارتباط التهاب با OCD وجود دارد شامل
1)تغییرات در تعداد سلول های ایمنی
2)تغییرات در سایتوکین های محیطی
که در ادامه هر کدام را به طور مجزا توضیح می دهیم.
تغییرات در تعداد سلول های ایمنی
تغییرات در تعداد سلول ایمنی ، به ویژه سلول‌های T و مونوسیت، با OCD در برخی از مطالعات مرتبط شده‌اند. سلول‌های T نوعی لنفوسیت هستند که در پاسخ ایمنی تطبیقی نقش دارند، در حالی که مونوسیت‌ها بخشی از پاسخ ایمنی اختیاری هستند.
تحقیقات نشان می دهد افراد مبتلا به OCD در مقایسه با افراد سالم درصد بیشتری از مونوسیت‌ها را داشتند.
مونوسیت ها می‌توانند منجر به افزایش التهاب مغزی و استرس اکسیداتیو شوند که به عنوان عوامل به وجود آورنده در OCD یاد شده‌اند.
تغییر میزان سایتوکین های محیطی
پژوهشهای متعددی تغییر میزان فاکتورهای التهابی در افراد مبتلا به اختلال وسواس (OCD) را گزارش کرده‌اند. یکی از این نشانگرها تومور نکروز فاکتور-آلفا (TNF-α) است، که یک سایتوکاین التهابی است که نقش مهمی در پاسخ ایمنی دارد. سطوح TNF-α در سرم افراد با OCD در مقایسه با افراد فاقد OCD بالاتر بود. نشانگر التهابی دیگر اینترلوکین-۱ بتا (IL-1β) است، یک سایتوکاین که در پاسخ ایمنی و مرگ سلول‌ها نقش دارد. سطوح بالای IL-1β در افراد مبتلا به OCD یافت شد.
علاوه بر این، اینترلوکین-۶ (IL-6) که نوعی سایتوکین است که در مجموعه‌ای از فرایندهای فیزیولوژیکی و پاتولوژیکی، از جمله التهاب، نوروالتهاب و عملکرد شناختی حضور دارد در
افراد مبتلا به OCD سطوح بالاتری را نشان میدهد، این افزایش با کاهش در حافظه کوتاه مدت و یادگیری واژگان مرتبط است
نقش فوتوبیومدولاسیون در کاهش التهاب مغزی
روشی غیرتهاجمی که مغز با لیزر دایودهایی با طول موج‌های در محدوده ۶۰۰ تا ۱۰۰۰ نانومتر مورد تابش قرار می گیرد. یکی از نتایج چشمگیر فوتوبیومدولاسیون ویژگی‌های ضدالتهابی معنی‌دار آن است.
فوتوبیومدولاسیون میتواند باعث تغییرات در تعداد سلول های ایمنی مشاهده‌شده در OCDشود، و تعداد آن ها را متعادل کند. همچنین فوتوبیومدولاسیون میتواند سطوح سایتوکاین‌های التهابی که براثر OCD افزایش یافته‌اند، از جمله TNF-α، CRP، IL-1β، و IL-6 را کاهش دهد.
به طور کلی نتایج کلی این پژوهش نشان می دهد که چون OCD و افزایش التهاب مغزی با هم مرتبط هستند. لذا لیزرتراپی مغزی به عنوان یک رویکرد درمانی جدید برای OCD بدلیل موثر بودن در کاهش فاکتورهای التهابی میتواند اثربخشی پایداری داشته باشد
